Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın A 330 uçağı fotoğraflarının hastasıyım.
Tahmin ediyorum her gazeteci için de durum aynıdır.
Çünkü her fotoğraf Türk medya sosyolojisi ve "Biat hiyerarşisinin" de tasviri.
O kareye bakınca, bir zamanlar Moskova'da Lenin mozolesinin üzerine sıralanan Sovyet Nomenklaturasını (*) görürüm.
Külliye'nin gözünde kim yükseliyor, kim kayboluyor tahlilini o kareye bakıp yapabilirsiniz.

Irak uçağındaki kareye bakınca ilk sorum şu oldu

Irak dönüşü uçaktan gelen bu ilk kareye baktığım sırada aklıma gelen ilk soru şu olmuştu:
Acaba bu karede "60 Euroluk ıstakoz yemiş kaç gazeteci vardır?"
Bu mesleğin en eskilerinden biri ve böyle uçak gezilerine çok katılmış bir gazeteci olarak şunu rahatlıkla söyleyebilirim.
O kareden en az 8-10 ıstakoz vakası çıkar.
Çünkü eskiden beri o uçağa binen gazetecilerin dışarıda gittikleri yerlerde en sevdiği yemeklerden biri ıstakoz olmuştur.
Nedeni de çok basit.
Türkiye'de ıstakoz bulup yemek zor iştir.

A 330 uçağında Şebnem Bursalı farkı neydi?

O uçağa Şebnem Bursalı da epey bindi.
Ancak İzmir'li bir kadın olarak onun bir farkı var.
İzmir'li gazeteciler sık sık Çeşme'ye gider.
Çeşme'de onlar için en önemli iki restoran da ıstakozcudur.
Özellikleri de "local ıstakozcu" oluşlarıdır..
Yani Çeşme ve o sahillerde tutulan ıstakozu pişirirler.
O nedenle Ege'de "Her İzmirli gazeteci bir gün mutlaka ıstakozu tadar."
Ancak o iki restoranda ıstakoz bütün yenir.
Oysa A 330 kadrosuna katılan gazetecilerin çoğu "Linguini Lobster" yani ıstakozlu linguini makarna meraklısıdır.
Yani Şebnem bir İzmir'li olarak ıstakozu bütün değil, makarnanın içinde yeseydi belki bu kadar tepki çekmezdi.

Şebnem siyasete girmeseydi Sabah'ın genel yayın yönetmeni olabilirdi

Bu arada yeri gelmişken Şebnem Bursalı ile ilgili bir düşüncemi daha yazayım.
İzmir'in yetiştirdiği önemli gazetecilerden biridir.
İzmir'in çıkardığı ilk kadın genel yayın yönetmenidir.
Hem de Yeni Asır gibi çok önemli bir yerel gazetenin başında.
Bence siyasete girerek yanlış yaptı.
Meslekte kalsaydı, bugün Sabah Gazetesi'nin genel yayın yönetmeni koltuğunda oturuyor olabilirdi.
Oraya da çok yakışır ve yıllardır isimsiz, sahipsiz duran o koltuğu çok iyi doldururdu.
O zaman ıstakozu da daha rahat yerdi.
Neyse ikinci ve asıl konuma döneyim.

MHP-AKP vesayet savaşı Selvi üzerinden başladı

İşte bu nedenle onlar da bu savaşı direkt AKP yönetimine açmaktansa bir vesayet savaşına çevirip, Abdulkadir Selvi üzerinden vermeye karar verdiler belli ki.
İlk salvo Selvi'ye yöneldi ve çok da ağırdı.
Ona "kılıç artığı" dediler.
Bunun ne anlama geldiğini yazmak dahi istemiyorum.
Ancak ilginçtir. bu kadar ağır bir saldırıya rağmen ne AKP kanadından ne Külliye'den Selvi'nin yazısına bir yalanlama gelmedi.

Vesayet savaşındaki Külliye'nin cevabı A330 aile fotoğrafında

Yalanlama gelmediği gibi Külliye'den çok anlamlı bir yanıt verildi.
Cumhurbaşkanı Erdoğan, Irak gezisi kadrosuna Abdulkadir Selvi'yi de aldı.
Ama bu vesayet savaşında asıl ve en ağır darbe A330 aile fotoğrafından geldi.
MHP'nin "açık ve yakın tehlike" hedefi Abdulkadir Selvi uçakta Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın sağındaki koltukta oturuyordu.
Bir vesayet savaşında bundan daha anlamlı ve acıtıcı bir karşı taarruz olabilir mi…
Ancak bu da bir mevzi savaşıydı.
MHP mevzilerinde de tahkimat devam ediyordu.
O mevziden son taarruz işte bu müzikli Devlet Bahçeli klibi olabilir mi…
Bahçeli bir yürüyüş parkurunda yola çıkmış ve fonda o mahur beste çalıyor:
"Hep köle misali zincire vurdun
Ben sana dost oldum sen bana düşman oldun
Sitem ediyorsam ettiren sensin
Senden çektiklerim yetti canıma."
Ferdi Tayfur'un ağır arabesk sitemi A330 karesinde baş köşeye oturmuyor mu…

* Nomenklatura: Sovyetler Birliği ve diğer Doğu Bloku ülkelerinde bürokraside çeşitli kilit idari görevleri ellerinde tutan elitler. Bu kişilerin çoğu Komünist Parti üyesiydi